18 junio 2007

Espejitos y autocompasión

Hay gente tan enamorada de sí misma que entra pereza siquiera intentar hacerles ver que te han hecho daño, para no tener que competir por su atención con ellos mismos. Así que les mandas a paseo, y de paseo se pasan la vida, y mientras caminan mirándose los pies se van construyendo un monumento en el ombligo a su imagen y semejanza, hecho de espejitos y autocompasión. Es importante no ponerse delante, porque se pueden tropezar contigo y te pasan por encima sin ni siquiera darse cuenta. Y ahí te quedas, volcado en la cuneta, hecho unos zorros, preguntándote en qué parte de la historia perdiste la preferencia de paso...
A esos supuestos amigos, que lo son cuando la vida les da cal. Pero que desaparecen cuando se trata de compartir toneladas de deliciosa y fina arena. Quien me quiera entender, que me entienda.

Salud!

Now playing...: ENRIQUE URQUIJO & LOS PROBLEMAS - Ojalá que te vaya bonito

3 comentarios:

Anónimo dijo...

olé!

ni un ciego (no digo el prota de nuestros últimos mails, uno cualquiera)lo vería más claro...

jjj

besus

Jz

mjo71 dijo...

Ante todo, muchas gracias por lo que me has escrito en mi blog. De momento, a todos les ha gustado!!!!

Y en cuanto a quién sea que te ha dejado apartado de su lado, llegará una mañana en que se despierte y te eche de menos, y cuando se vista con su mejor sonrisa para volver a encontrarte, sólo espero que vea un negro y profundo vacío donde te busque y no te vea. Y así un día y otro y otro, hasta que se hunda en las lamentaciones por no ver las cosas justo cuando debía y justo como debía.

No sé cómo alguien puede tener el valor de apartarte, eres una de las partes más importantes de mi vida.

Te quiero, peque!!!!

mjo

Anónimo dijo...

Amorsitu!!!
No sé ben bé que t'ha passat, però qui t'hagi donat l'esquena segurament és pq no valia la pena, ja saps el que diuen (todo y no ser creiente...) "cuando dios cierra una puerta, abre una ventana",i tu, millor que ningú saps que he passat per algo semblant, i ara, temps després, penso que ha sigut una de les millors coses que em podien passar, ya no arrastro LASTRES!!! jajaj, i tu tampoc!
Així que tu has d'estar tranquil, i pensar en què hi ha milions de persones que matarien per tenir la teva amistat, i que jo, tot i que et vegi un cop cada 3 anys, em sento super afortunada de tenir un tros de ruben per mi mi! un trosset d'una persona adorable, tendre, amiga dels seus amics, i sobretot BONA.
Ets adorable!!!!

un petonet de la dolceta